Μνημεία & Αρχιτεκτονική
Η συνύπαρξη διάφορων μεγάλων πολιτισμών στο νησί στο πέρασμα των αιώνων άφησε το αποτύπωμά της στα κτίριά του. Το να περπατάς στους δρόμους της Ρόδου είναι σαν να ξεφυλλίζεις ένα βιβλίο για την ιστορία και τη θεωρία της αρχιτεκτονικής. Η ορθογώνια πολεοδομία της αρχαίας Ρόδου, σχεδιασμένη από τον Ιππόδαμο, είναι σήμερα γνωστή στο σύνολό της, καθώς τα μέρη της έχουν αποκαλυφθεί τόσο εντός όσο και γύρω από την Παλιά Πόλη. Η περίοδος των Ιπποτών (1309-1522) άφησε τα πιο επιβλητικά μνημεία, δημόσια κτίρια και οχυρώσεις. Τα οθωμανικά δημόσια μνημεία και ιερά έρχονται σε αντίθεση με τα νεοκλασικά στοιχεία των δημόσιων κτιρίων του 19ου αιώνα. Η περίοδος της Ιταλοκρατίας σε όλα τα Δωδεκάνησα, από το 1912 έως το 1945, εισήγαγε φρέσκες αρχιτεκτονικές τάσεις από τη Δυτική Ευρώπη, ενώ μεταξύ όλων αυτών μια αιγαιοπελαγίτικη γεύση διαποτίζει τα πάντα. Όπως πολύ εύγλωττα είπε ο αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης: «Εδώ κι εκεί η βυζαντινή τέχνη και η λαϊκή παράδοση συνδυάζονταν με την τέχνη του Πορθητή. Η γοτθική αιχμή βέλους μαλάκωσε και συγχωνεύθηκε με το βυζαντινό κόσμημα και άλλα ανατολικά στοιχεία και από αυτή τη συγχώνευση ξεπήδησε ένας απροσδόκητος καρπός, που ονομάστηκε Ροδιακή τέχνη».
Ζαχαροπλαστείο Ακταίον (Ιταλική Λέσχη)
Το Ακταίον είναι έργο της πρώτης περιόδου της Ιταλικής… Αρχιτεκτονικής στα Δωδεκάνησα (1925-27), του αρχιτέκτονα Florestano di Fausto, ενσωματώνοντας ανατολίτικα στοιχεία, εμπνευσμένα από τις ανατολικές παραδόσεις του νησιού. Το κτίριο προοριζόταν να στεγάσει μια λέσχη για τους Ιταλούς αξιωματικούς και ονομαζόταν «Circolo Italia».
Ιταλική Αρχιτεκτονική στη Ρόδο
Το νησί κατακτήθηκε από τους Ιταλούς το 1912, οι… οποίοι συνέβαλαν σημαντικά στην αρχιτεκτονική και την πολεοδομία του νησιού και συγκεκριμένα στην αποκατάσταση των ιστορικών κέντρων, στη δημιουργία νέων δρόμων, στην ανέγερση επιβλητικών δημόσιων κτιρίων και στην ίδρυση νέων πόλεων και οικισμών.
Μια βόλτα στον παραθαλάσσιο πεζόδρομο, στην πόλη της Ρόδου, οδηγεί στο βορειότερο άκρο του νησιού. Εκεί βρίσκεται ο Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου-Ενυδρείο. Στεγασμένο σε ένα κτίριο μοναδικού αρχιτεκτονικού στυλ, το Ενυδρείο… είναι το ιδανικό μέρος για όσους επιθυμούν να γνωρίσουν τον θαλάσσιο πλούτο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Το Ενυδρείο έχει διαμορφωθεί με τη μορφή μιας υποβρύχιας θαλάσσιας σπηλιάς. Κλιμακωτοί διάδρομοι, διακοσμημένοι περίτεχνα με φυσικά κοχύλια δημιουργούν μια πραγματική υποβρύχια ατμόσφαιρα.
Πίσω στο ….1934
Reale Istituto di Ricerche Biologiche di Rodi
Το 1934-1935, κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής των Δωδεκανήσων (1912-1943), μετά από απόφαση του Ιταλού κυβερνήτη Μario Lago, κατασκευάστηκε το «Reale Istituto di Ricerche Biologiche di Rodi» στο βόρειο ακρωτήριο του νησιού.
Το 1937 άρχισε να λειτουργεί το «Instituto», μελετώντας την υδροβιολογία, τα σφουγγάρια και την αλιεία του Αιγαίου και φιλοξενώντας ένα ενυδρείο με ενδιαφέροντα είδη της θαλάσσιας πανίδας της Μεσογείου.
Σχεδιασμένο από τον Armando Bernabiti, το κτίριο συνδυάζει τοπικά αρχιτεκτονικά στοιχεία με στοιχεία Art Deco από καμπύλες γραμμές και κυκλικά παράθυρα, μαζί με έναν κυρίαρχο κυλινδρικό πύργο. Η διακόσμηση της κύριας εισόδου ήταν εμπνευσμένη από το θαλάσσιο περιβάλλον. Το Ενυδρείο αποτελείται από ένα διάδρομο, με μικρές δεξαμενές που φιλοξενούν θαλάσσια είδη και είναι κατασκευασμένο από πέτρα και διακοσμημένο με φυσικά κοχύλια, με υποβρύχια σπηλιά, ενώ το δάπεδο είναι στρωμένο με άσπρα και μαύρα βότσαλα, με θαλάσσια είδη.
Το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού έχει χαρακτηρίσει το κτίριο του «Υδροβιολογικού Σταθμού της Ρόδου» ως ιστορικό ορόσημο και διακεκριμένο δείγμα «εκλεκτικισμού» και «διεθνούς» αρχιτεκτονικής.
Περιφερειακός Σταθμός Ελληνικού Υδροβιολογικού Ινστιτούτου
Από το 1948, όταν τα Δωδεκάνησα επανενώθηκαν με την Ελλάδα και μέχρι το 1963, το Ινστιτούτο συνέχισε να λειτουργεί ως Περιφερειακός Σταθμός του Ελληνικού Υδροβιολογικού Ινστιτούτου υπό την αιγίδα της Ακαδημίας Επιστημών Αθηνών.
Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου
Από το 1963, με τη σημερινή του ονομασία, ο «Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου» (Υ.Σ.Ρ.) λειτουργεί ως ερευνητική μονάδα του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (Ε.Κ.Μ.Ε.) καθώς και ως δημόσιο Ενυδρείο – Μουσείο.
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
Το Ενυδρείο είναι ανοιχτό καθημερινά, εκτός από την Πρωτοχρονιά, την Κυριακή του Πάσχα και την ημέρα των Χριστουγέννων.
1 Απριλίου – 31 Οκτωβρίου: 09:00 – 19:00 1 Νοεμβρίου – 31 Μαρτίου: 09:00-16:30
Πώς να πάτε εκεί – Τοποθεσία
Το κτίριο του Υδροβιολογικού Σταθμού Ρόδου – Ενυδρείο βρίσκεται στην πόλη της Ρόδου, στο βόρειο άκρο του νησιού.
Ενυδρείο – Μουσείο – Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου
Οδός Κώ, 851 31 Ρόδος, Ελλάδα
Τηλ. +30 22410 27308 & +30 22410 78320
Email: hsr@hcmr.gr
Με αυτοκίνητο ή μηχανάκι
Ενημερωτικές πινακίδες βρίσκονται κατά μήκος του οδικού δικτύου της Ρόδου, που δείχνουν το δρόμο προς το Ενυδρείο Ρόδου.
Μπροστά από το κτίριο προσφέρεται δωρεάν χώρος στάθμευσης
https://rhodes-aquarium.hcmr.gr/en/
|
Γενική |
|
Μειωμένο:
|
|
Οργανωμένες
|
|
Δωρεάν
|
|
Ειδικές
Κάτοχοι
|
|
Κάρτας
|
Το Ιταλικό Αρχηγείο (δημοτικό κτίριο)
Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα <span style="color:… #000000;”>Florestano di Fausto το 1926-27. Συνδυάζει την παράδοση της Ανατολής και αυτή του Βυζαντίου, με γοτθικά και αναγεννησιακά στοιχεία, παραπέμποντας στην ιστορική και γεωγραφική θέση του νησιού ως σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Κτίρια Νεοκλασικής Αρχιτεκτονικής
Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας τους στα Δωδεκάνησα, οι Ιταλοί… παραμέλησαν αυτά τα κτίρια, μαζί με τα μορφολογικά και αισθητικά τους χαρακτηριστικά, παρόλο που κατά την πρώτη περίοδο της κυριαρχίας τους, προσπάθησαν να ενσωματώσουν τοπικά στοιχεία, Σταδιακά και σε αντίθεση με άλλα νησιά όπως η Σύμη, η νεοκλασική αρχιτεκτονική παρουσία υποχώρησε μπροστά στη μεγαλοπρέπεια των κτισμάτων που κατασκεύασαν οι Ιππότες και οι Ιταλοί. Ωστόσο, ορισμένα από αυτά, εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ως ακαδημαϊκά ιδρύματα από τη δημιουργία τους μέχρι σήμερα.
Λεωφόρος Ιπποτών
Η λεωφόρος των Ιπποτών, μέσα στη μεσαιωνική πόλη, ήταν ο κεντρικός… δρόμος του Κάστρου. Είναι προφανώς κατάλοιπο της παλιάς πολεοδομίας του Ιπποδάμου, η ανάπτυξη της οποίας ήταν η μεσαιωνική, οχυρωμένη πόλη. Πολλά από τα σημαντικότερα διοικητικά κτίρια συγκεντρώνονται εδώ. Ο δρόμος από λιθόστρωτο, μήκους περίπου 200 μέτρων και πλάτους 6 μέτρων, συνεχίζει ανηφορικά μέχρι το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου.
Ξενοδοχεία – Το Καζίνο της Ρόδου
Το καζίνο σήμερα στεγάζεται σε ένα από… τα πιο εντυπωσιακά και διάσημα κτίρια της Ρόδου, το Ξενοδοχείο των Ρόδων, που χτίστηκε επί Ιταλοκρατίας. Το αρχικό του όνομα ήταν “Grande Albergo delle Rose” και ήταν τόπος σημαντικών ιστορικών γεγονότων, όπως η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, που υπογράφηκε εδώ, το 1948. Χτίστηκε από τον Florestano de Fausto το 1925 -27, η αρχική του μορφή είχε εκλεκτικό ύφος, με ανατολίτικα και δυτικά στοιχεία, που αντιπροσώπευαν αυτή την «εξωτική» ιδέα που είχαν ο αρχιτέκτονας και οι Ιταλοί για τις «αποικίες» τους.
Το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου (Κάστρο)
Το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου είναι αναμφίβολα… το κύριο τουριστικό αξιοθέατο της μεσαιωνικής πόλης. Βρίσκεται βορειοδυτικά, στο πιο ψηλό σημείο της πόλης. Χτισμένο από τους Ιππότες Νοσηλευτές της Ιερουσαλήμ, στη θέση προηγούμενης οχύρωσης του 7ου αιώνα, ήταν η κατοικία του Μεγάλου Μαγίστρου και ο τόπος όπου γίνονταν τα συνέδρια του ιπποτικού τάγματος. Μέσα στην αυλή σώζονται οι σαρκοφάγοι όλων των Μεγάλων Μαγίστρων.
Το Τζαμί του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς χτίστηκε αρχικά το 1523, με εντολή του ίδιου του Σουλεϊμάν, ως κατακτητή της Ρόδου. Ανακατασκευάστηκε και προφανώς τροποποιήθηκε το 1808,… ενσωματώνοντας τα στοιχεία του νεοκλασικισμού, κάτι πολύ δημοφιλές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά τον 19ο αιώνα.
Το συγκρότημα χτίστηκε επί Ιταλοκρατίας, προκειμένου να προσφέρει ένα κέντρο θεραπείας και αναψυχής για τους Ιταλούς παραθεριστές γύρω από τις υπάρχουσες, φυσικές ιαματικές πηγές. Τα λουτρά εγκαινιάστηκαν την 1η Ιουλίου… 1929, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του δρόμου που οδηγούσε από τη Ρόδο στην Καλλιθέα. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Pietro Lombardi, ο οποίος συνδύασε βυζαντινά και μουσουλμανικά με κλασσικά ελληνικά στοιχεία, ενσωματώνοντας τα όλα σοφά στη συνολική σύνθεση.
Η ιστορία και το λαμπρό μέλλον ενός μοναδικού ξενοδοχειακού συγκροτήματος…
Η Villa de Vecchi της Ρόδου έχει το ίδιο όνομα με αυτήν της λίμνης Κόμο στην Ιταλία. Δύο μπαρόκ αρχοντικά που αποτελούν αρχιτεκτονικά κοσμήματα… στη Μεσόγειο. Η βίλα της Ρόδου και τα παρακείμενα κτίρια Έλαφος και Ελαφίνα βρίσκονται σε στάδιο συντήρησης και ανακαίνισης, με λαμπρή προοπτική στο μέλλον.
Η Villa de Vecchi χτίστηκε το 1936 από τις ιταλικές αρχές, στην άκρη ενός βράχου στο όρος Προφήτης Ηλίας, όπου στέκει αγέρωχο το ιστορικό διώροφο κτίριο, συνολικής επιφάνειας 757 τετραγωνικών μέτρων, παρά τη φυσιολογική φθορά των τελευταίων δεκαετιών.
Η Villa de Vecchi πήρε το όνομά της από τον Ιταλό κυβερνήτη των Δωδεκανήσων, κόμη Cesare Mario de Vecchi.
Η επιβλητική βίλα χρησιμοποιήθηκε ως το θερινό καταφύγιο του Ιταλού βασιλιά Vittorio Emanuele III και αργότερα ως θέρετρο για την ελληνική βασιλική οικογένεια. Η κατασκευή ενός πολυτελούς κτιρίου στη μέση του δάσους, με την κομψότητα της ιταλικής αρχιτεκτονικής και την εκπληκτική θέα, είχε ως στόχο να προσφέρει χαλάρωση και αναψυχή, ενώ παράλληλα λόγω της θέσης του επιτρέπει την πανοραμική θέα του νησιού.
Η βίλα βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 800 μέτρων στον λόφο του Προφήτη Ηλία και απέχει 40-45 λεπτά από την πόλη και το αεροδρόμιο της Ρόδου. Πρόκειται για «έργο τέχνης» και «ιστορικό μνημείο», το οποίο διοικείται από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία.
Στο ίδιο οικόπεδο συνυπάρχουν και άλλα μικρότερα βοηθητικά κτίρια, ενώ η βίλα συνορεύει με δύο υπέροχα ιστορικά σαλέ, τον «Έλαφο» και την «Ελαφίνα», τα οποία έχτισαν επίσης οι Ιταλοί για να χρησιμοποιηθούν για τους αξιωματικούς τους, ενώ μετέπειτα λειτουργούσαν ως ξενοδοχεία.
Αρχικά, το 1929 κατασκευάστηκε το ξενοδοχείο «Έλαφος» και το 1930 προστέθηκε στο ισόγειο εστιατόριο με μεγάλη βεράντα από πάνω, μεγάλη αίθουσα χωρού και γήπεδο τένις. Το 1932 χτίστηκε μια νέα ανεξάρτητη πτέρυγα δίπλα στο ξενοδοχείο, στην οποία δόθηκε το όνομα «Ελαφίνα» και από εκεί και πέρα το συγκρότημα φέρει το ιδιόμορφο όνομα «Έλαφος & Ελαφίνα». Έκτοτε χρησιμοποιείται ως ξενοδοχείο.
Η περιοχή, στην οποία βρίσκεται η Villa de Vecchi, φτάνει συνολικά τα 8.100 τ.μ., με απότομες πλαγιές και πολύ πυκνή βλάστηση.
Η προσβασιμότητα στην περιοχή διευκολύνεται από την υπάρχουσα οδική σήμανση, καθώς ο Προφήτης Ηλίας είναι μια από τις πιο χαρακτηριστικές τοποθεσίες του νησιού και τουριστικός προορισμός όλο το χρόνο.
Ο Προφήτης Ηλίας είναι το τρίτο ψηλότερο βουνό της Ρόδου μετά τον Αττάβυρο και τον Ακραμύτη, φτάνοντας σε ύψος τα 798 μέτρα (και κατ΄ ελάχιστον τα 100 μέτρα) και βρίσκεται 6 χλμ. από το χωριό Σάλακος, όπου μπορείτε να θαυμάσετε πέτρες – ερείπια κάστρου φτάνοντας μέχρι το χωριό των Ιπποτών. Μια δασώδης περιοχή, σπάνιας φυσικής ομορφιάς και τουριστικός προορισμός όλο το χρόνο, με κύρια βλάστηση κυπαρίσσια και πεύκα, όπου επιβιώνουν το γνωστό ελάφι της Ρόδου «ΝΤΑΜΑ ΝΤΑΜΑ», καθώς και σπάνια ενδημικά πουλιά.
Κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής, στην περιοχή έγιναν εκτεταμένες αναδασώσεις, με χρήση των ιθαγενών ειδών «Pinus brutia» και «Cupressup».
Ένα θεϊκό τοπίο, η επιβλητική θέση του οποίου κόβει την ανάσα του επισκέπτη.
Η μετατροπή του συγκροτήματος καθώς και του Έλαφου & Ελαφίνας σε ξενοδοχειακές μονάδες (boutique hotel), θα αποτελέσει ένα νέο ποιοτικό τουριστικό προϊόν για τη Ρόδο, το οποίο θα προσελκύσει επισκέπτες υψηλού επιπέδου προσφέροντας μοναδικές εμπειρίες.
Η Ρόδος είναι γεμάτη από μικρά και μεγαλύτερα χωριά, καθένα από τα οποία κρύβει τη δική του ιστορία. Κάποια από αυτά βέβαια ξεχωρίζουν για τον λόγο της… δημιουργίας τους, το όνομα αλλά και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται στις μέρες μας. Ανάμεσά τους, ένα ιταλικό χωριό «φάντασμα», που βρίσκεται στην κεντρική Ρόδο. Αν και κανείς δεν μένει πια εκεί, έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία να πει ακόμα και σήμερα. Εκτός από την ιστορία της, η τεχνητή λιμνούλα του χωριού φιλοξενεί ένα σπάνιο είδος ψαριού, το «Γκιζάνι», το οποίο υπάρχει μόνο στη Ρόδο. Ένα είδος υπό εξαφάνιση που δεν ζει πουθενά αλλού στον κόσμο, εκτός από τη μικρή κυκλική τεχνητή λιμνούλα αυτού του χωριού-φάντασμα.
Αξίζει οπωσδήποτε να γνωρίσετε την ιστορία αυτού του «ιταλικού» και συγχρόνως ελληνικού χωριού της Ρόδου. Το όνομά του? Campochiaro! Σήμερα, γνωστή ως Ελεούσα.
Χτισμένο πριν από περίπου έναν αιώνα στους πρόποδες του βουνού του Προφήτη Ηλία, η ιστορία της δημιουργίας του είναι από μόνη της ενδιαφέρουσα. Η ανέγερση του χωριού έγινε στο πλαίσιο προγράμματος μεταναστευτικής εγκατάστασης στα Δωδεκάνησα.
Σκοπός ήταν η δημιουργία αγροτικών οικισμών που θα κατοικούνταν κυρίως από Ιταλούς αποίκους, με στόχο όχι μόνο την εκμετάλλευση ξυλείας, αλλά και τη δασική περιβαλλοντική φροντίδα της περιοχής.
Το Campochiaro, που στην πραγματικότητα σημαίνει Φωτεινό Χωριό, δημιουργήθηκε από τον Κυβερνήτη Mario Lago το 1935, κατά τη διάρκεια της ιταλικής κατοχής του νησιού της Ρόδου. Η ιδιαιτερότητα στην αρχιτεκτονική του φαίνεται ακόμα και σήμερα. Ο οικισμός διαμορφώθηκε στα πρότυπα των δασικών χωριών των ιταλικών Άλπεων. Ανάμεσα στα δέντρα δημιουργήθηκαν εντυπωσιακά κτίρια με έντονα χρώματα (εξ’ ου και το όνομα), όπως στα περισσότερα ιταλικά χωριά. Ιταλοί υλοτόμοι μετακόμισαν και εγκαταστάθηκαν εκεί οργανώνοντας τη νέα τους ζωή, έχοντας αφήσει πίσω τη βόρεια Ιταλία και την κοιλάδα του Φιέμε, συνεχίζοντας τη ζωή τους στη Ρόδο.
Με τα χρόνια το χωριό εγκαταλείφθηκε και τα κτίρια αφέθηκαν στην τύχη τους. Η εγκατάλειψη και η παρακμή είναι ορατές στην πλειονότητα των κτιρίων, που κάποτε έσφυζαν από ζωή. Αυτός είναι ο λόγος που οι ντόπιοι μιλούν για το ιταλικό χωριό-φάντασμα.
Copyright © Rhodes Welcome. All rights reserved.
Designed and Developed by 
