Οι Ιππότες της Ρόδου ήταν επίσης γνωστοί ως το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη, το Τάγμα των Νοσηλευτών και ως Ιππότες του Αγίου Ιωάννη.
Κατά τον Μεσαίωνα, ήταν από τα πιο διάσημα Χριστιανικά Στρατιωτικά Τάγματα του τότε γνωστού κόσμου.
Το έτος 632, ο Πάπας Γρηγόριος διέταξε να χτιστεί ένα νοσοκομείο στην Ιερουσαλήμ, για τη φροντίδα των προσκυνητών που ταξίδευαν στους Αγίους Τόπους. Τότε ιδρύθηκε μοναστικό τάγμα και ίδρυμα. Τρεις αιώνες αργότερα, το νοσοκομείο καταστράφηκε από τον Χαλίφη Αλ Χακίμ, μαζί με χιλιάδες άλλα κτίρια και εκκλησίες στην Ιερουσαλήμ και ξαναχτίστηκε αργότερα από Βενεδικτίνους μοναχούς. Κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, το Τάγμα του Αγίου Ιωάννη παρείχε προστασία και φροντίδα στους προσκυνητές. Όταν οι Ισλαμιστές μπήκαν στην Ιερουσαλήμ το 1300, οι Ιππότες νοσηλευτές απεστάλησαν και εγκαταστάθηκαν στη Ρόδο. Ένα νέο κεφάλαιο επρόκειτο να ανοίξει.
Οι Ιππότες έφτασαν στη Ρόδο το 1306 και έτσι ξεκίνησε μια εποχή ανάπτυξης και καινοτομίας στο νησί. Φρόντισαν πολύ για την ασφάλεια του νησιού καθώς και για τα γειτονικά λιμάνια της Αλικαρνασσού και του Καστελόριζου.
Υπό την κυριαρχία των πρόσφατα ονομαζόμενων «Ιπποτών της Ρόδου», η πόλη ξαναχτίστηκε στο πρότυπο του ευρωπαϊκού μεσαιωνικού ιδεώδους. Πολλά από τα διάσημα μνημεία της πόλης, συμπεριλαμβανομένου του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου, χτίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Το αντίπαλο τάγμα των Ιπποτών, οι Ναΐτες Ιππότες, διαλύθηκε από τον Πάπα Κλήμεντα το 1312 με μια σειρά από Παπικούς Ταύρους. Αυτό περιελάμβανε μεταβίβαση περιουσίας στους Ιππότες της Ρόδου. Οι ιδιοκτησίες αυτές αντιστοιχούσαν σε οκτώ γλώσσες (έθνη) συμπεριλαμβανομένης της Προβηγκίας, της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας, του Κάστρου, του Στέμματος της Αβινιόν και της Ωβέρνης. Κάθε γλώσσα (έθνος) είχε επικεφαλή έναν ηγούμενο. Στη Ρόδο οι κάτοικοι ιππότες κάθε γλώσσας διοικούνταν από έναν επιμελητή.
Οι Ιππότες της Ρόδου ήταν μια ισχυρή στρατιωτική μηχανή και περνούσαν τον περισσότερο χρόνο τους πολεμώντας τους Βαρβάρους πειρατές που έπλεαν στο Αιγαίο.
Τα μετέπειτα χρόνια, το 1444, έπρεπε να αντισταθούν στις επιθέσεις του σουλτάνου της Αιγύπτου και το 1480 κατά της πολιορκίας από τους Οθωμανούς υπό τον Μωάμεθ Β’. Τελικά, οι Γενναίοι Ιππότες έπρεπε να αντιμετωπίσουν και να πολεμήσουν εναντίον του μεγάλου στρατού του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς στα τέλη του 1522. Ο Σουλτάνος διέθετε 400 πλοία, αποβιβάζοντας τουλάχιστον 100.000 ναύτες και στρατιώτες στο νησί. Απέναντι σε αυτή τη δύναμη οι Ιππότες, υπό τον Μεγάλο Μαγίστρο Philippe Villiers de L’Isle-Adam, είχαν μόνο 7.000 άντρες και τις οχυρώσεις τους. Η πολιορκία κράτησε έξι μήνες, στο τέλος της οποίας επετράπη στους επιζώντες ηττημένους Ιππότες του Τάγματος των Νοσηλευτών να αποσυρθούν στο Βασίλειο της Σικελίας.
